Kleje do taśmociągów.Kleje do gumy -
Menu główne:
| Kleje do gumy |
 | 1.Klejenie oringów Klejenie uszczelek |
| Klej cyjanoakrylowy CE 10-3 Zastosowanie: klejenie stykow uszczelek z gumy, gumy silikonowej i innych elastomerów w przypadkach: - nietypowych oringów - naroży uszczelek okiennych - uszczelek zamykających włazy do zbiorników , itp - wklejanie uszczelek w uszczelnianą konstrukcje - klejanie układu guma-metal, guma-pcv, guma-tworzywo |  |
Przygotowanie powierzchni przeznaczonych do klejenia.
Powierzchnie powinny być suche, czyste od kurzu, oleju i smaru oraz innych zanieczyszczeń. Środki separujące muszą zostać usunięte z powierzchni płyt z tworzyw sztucznych. Do odtłuszczania powierzchni zaleca się stosować Cleaner UL, użyć można także innych środków myjących (np. izopropanol, etanol lub aceton). Powierzchnie elementów wykonanych z tworzyw unipolarnych (PE, PP, PTFE, PA itp., które są z natury trudnosklejalne, przed klejeniem wymagają specjalnego traktowania. W wielu przypadkach wystarczające może być zastosowanie
primera CAP-3.
Klejenie taśm przenośnikowych i wykładzin gumowych z użyciem kleju PKT
opracował: mgr inż. Marek Bernaciak
Niniejsze opracowanie jest pomyślane jako poradnik dla osób pragnących samodzielnie podjąć się sklejenia przemysłowych taśmociągów gumowych na zimno oraz złączenia gumy z metalami, np. przy produkcji zderzaków lub wykładzin gumowych. P.W. MIREX dostarcza do tego celu specjalny, wysokowytrzymały klej PKT, dający możliwość wykonania elastycznych i trwałych złącz.
Uwagi ogólne związane z klejeniem gumy.
Guma jako podłoże do klejenia jest specyficznym substratem. Łatwo ulega utlenianiu i pokrywa się pasywną warstwą kruchej "skórki". Proces ten przebiega bardzo szybko w warunkach atmosferycznych, szczególnie wtedy, gdy guma jest narażona na działanie ozonu i promieniowania słonecznego.
Dlatego podstawową operacją przy klejeniu gumy jest usunięcie utlenionej warstwy za pomocą szczotek drucianych, skrobaków, gruboziarnistego papieru ściernego lub innych sposobów mechanicznych.
2. Klejenie gumowych taśm przenośnikowych.
Łączenie gumowych taśm przenośnikowych za pomocą kleju jest prawdopodobnie najczęściej stosowaną metodą zarówno w łączeniu nowych taśm jak i w sytuacjach awaryjnych. Pozwala na wykonanie złącza odpornego na warunki atmosferyczne, wielokrotne zginanie i ocieranie na zgarniaczach.
Podstawą wykonania prawidłowego złącza jest:
- odpowiednie przycięcie i zestopniowanie taśmy
- zgodne z Kartą Danych Technicznych naniesienie kleju
- zastosowanie stosownego docisku i pozostawienie sklejonej taśmy do całkowitego utwardzenia kleju.
Przygotowanie taśmy do klejenia
Przed naniesieniem kleju należy wykonać następujące operacje:
- przeciąć taśmę pod kątem 60° uwzględniając naddatek o długości około 1,5
szerokości taśmy.
- oba końce taśmy należy zestopniować układając je tak, by ewentualne zgarniacze nie powodowały zahaczania i naddzierania sklejonego złącza. Ilość stopni powinna być równa ilości warstw zmniejszoną o jeden (patrz rysunek).
Po odpowiednim docięciu należy zadbać o to, by powierzchnie klejone były mocno schropowacone za pomocą takich narzędzi jak np. obrotowe szczotki druciane.
Nakładanie kleju
Najpierw należy dokładnie wymieszać klej MONOLITH PKT z załączoną ilością utwardzacza. Jeśli chcemy wykorzystać klej tylko częściowo, należy odważyć stosowne ilości kleju za pomocą dokładnej wagi. Nie należy odmierzać ilości kleju "na oko". Pomyłka może zaowocować znacznym spadkiem wytrzymałości złącza. Wymieszany klej należy nakładać za pomocą pędzli o krótko przyciętym włosiu, wklepując go w powierzchnię taśmy, która będzie podlegała klejeniu. Pierwszą warstwę kleju należy przesuszyć bardziej niż drugą (patrz: Karta Danych Technicznych). Jeśli podłoże jest bardzo chłonne, należy nanieść trzy warstwy kleju. Dwie pierwsze warstwy należy dokładnie przesuszyć.
Ostatnia warstwa kleju powinna zostać przesuszona jedynie do stopnia tzw. suchego dotyku, czyli do stanu, w którym dotykanie palcem powoduje jedynie lekkie przywieranie palca do kleju (klej nie zostaje na palcu). Wtedy należy złożyć obie części taśmy razem podkładając grubą (najlepiej 2-3 cm) sklejkę lub wręcz płytę stalową (8-12 mm). Następnie przeprowadzić operację dociskania rolką wykonaną z łożyska o szerokości 8-16 mm lub wymłotkować raz przy razie ciężkim młotkiem (około 2 kg). Dokładne przeprowadzenie operacji dociskania jest kluczowe dla dobrego efektu klejenia.
3. Klejenie wykładzin gumowych.
Zastosowania
Klejenie wykładzin gumowych stosuje się zwykle w następujących konstrukcjach:
- chemoodporne wykładziny zbiorników, rynien spustowych,
- odporne na ścieranie okładziny zsypów, cyklonów,
- oklejanie bębnów napędowych w taśmociągach górniczych itp.,
- wykonywanie zderzaków lub ich elementów.
Przygotowanie powierzchni gumy
Powierzchnię gumy chropowacimy mechanicznie, jak przy klejeniu taśm przenośnikowych, tuż przed nakładaniem kleju.
Przygotowanie powierzchni metalu
Metal (najczęściej stal) wypiaskować dokładnie do białego metalu zostawiając jak najwyższą chropowatość powierzchni. Jeśli tylko część konstrukcji stalowej będzie wyklejana gumą, wypiaskować także obszar przylegający (około 100 mm od planowanego brzegu gumy). Następnie całą powierzchnię metalu, która została opiaskowana pokryć podkładem PKT Metal Primer. W przypadku braku podkładu można użyć do zagruntowania stali kleju MONOLITH PKT wymieszanego z utwardzaczem zgodnie z Kartą Danych Technicznych).
Nakładanie kleju
Klej nakładamy jedynie po dokładnym wymieszaniu go z utwardzaczem. Staramy się zużyć całą partię zmieszanego kleju w określonym w Karcie Danych Technicznych czasie.
Klej na gumę nakładamy jak przy klejeniu taśmociągów.
Klej na stal nakładamy podobnie z tym, że pierwszą warstwę kleju przesuszamy bardzo dokładnie. Może to oznaczać dwukrotnie dłuższy czas suszenia niż dla gumy. Do nakładania kleju stosujemy zawsze pędzel o krótko obciętym włosiu.
Wskazówka
Nasze dane odpowiadają aktualnemu stanowi rozwoju chemii i techniki; nie pretendują one do całkowitej kompletności. Najlepszym zabezpieczeniem przeciwko możliwym błędom, za które nie możemy ponosić żadnej odpowiedzialności, jest przeprowadzenie własnych doświadczeń. W ten sposób zmienne dane, zależne od zastosowania, sposobu pracy i materiałów, uzyskają każdorazowe potwierdzenie w konkretnych warunkach.